अविश्वास

एक घरमा तिनजना बसिरहेका छन्। पहिलो त्यो घरको मालिक, अर्को उसको एक नजिकको साथी, अनि तेस्रो त्यो जो उसैको साइडवाला कोठा भाडामा पाउने अभिलाषाका साथ उसको नजिकको साथीलाई लिएर आएको छ। तेस्रो व्यक्ति एक कुमार केटो भएको कारण घरमूली उसलाई भाडामा राख्न चाहँदैन तर नजिकको साथीलाई लिएर आएको कारण धर्मसङ्कटमा छ।
उनीहरूको बिच वार्तालाप सुरू हुन्छ।
घरमूलीः अहिले त कोठा भाडामा दिने हाम्रो खासै मनसाय छैन।
केटोः किन र?
घरमूलीः किनकि झ्याल ढोकामा पल्लाहरू पनि लगाएको छैन । अनि बिजुलीको लाइन पनि पछाडिबाट तानेर ल्याइएको छ, त्यसलाई अगाडिको पोलबाट ल्याउनुछ।
केटोः केही फरक पर्दैन। म कोठाको साँचो हजुरसँगै छोडेर जान्छु, हजुरले जतिबेला, जसरी चाहनुहुन्छ रिपेयरिङ्ग गर्न सक्नुहुन्छ।
(घरमूली सोच्न थाल्छ, ‘यो त यसै मान्ला जस्तो छैन… कुनै असरदार बहाना बनाउनु पऱ्यो’, त्यति बेला नै उसको दिमागमा केही फुर्छ।)
घरमूलीः घरमा भतिजाहरू पनि सङ्गै बसेर पढ्छन्। उनीहरूको पढाइमा कुनै असर नपरोस् भनेर अहिलेलाई कोठा भाडामा दिने योजना नै बनाएको छैनौं । (त्यति नै बेला घरमूलीको पत्नी चिया लिएर आउँछिन् ।)
केटोः (चिया पिउँदै) हजुर, पढाइको मामिलामा त म अझै सावधान रहन्छु। म आफैं पनि लोकसेवाको तयारी गर्दैछु। यो त हजुरको लागि अझ प्लस पोइन्ट हो नि।
(घरमूली फेरि सोच्न थाल्छ – ‘साला दिमाग त खुब तगडा छ जस्तो छ, अघि जतिबेला बुढीले चिया लिएर आएकी थिई कसरी घोत्लिएर हेरिरहेथ्यो’ …योसँग त प्रष्ट कुरा गर्नु पऱ्यो।)
घरमूलीः यार हामी त परिवारवालालाई मात्र कोठा दिने पक्षमा छौं । गाह्रो नमान्नुहोला।
अब केटो जानको लागि निराशापूर्वक उठ्छ, उसलाई थाहा छ कि उसको निधारमा उसको चरित्र त देखिँदैन, त्यसैले जाँदाजाँदै घरमूलीसँग भनेर जान्छ, “पहिला यो भन्नुस् कि हजुरलाई ममाथि विस्वास छैन? या आफैंमाथि या हजुरकी पत्नीमाथि…?