काव्य

तिमीसँगको घनघोर वियोग पछि मैले समयको पृथ्वीलाई बिरहको भयङ्कर दबावले चेप्‌ट्याएँ र, आवेगले दुर छुट्टिएर बाँचेँ छुटिन हाम्रो सम्बन्ध...

प्रकाश थाम्सुहाङ सोह्र बर्षपछि बि.स. २०६८ सालको हिउँद यो जाडो दिन शब्दको जहाज चढेर तिम्रो तस्बीर मेरो कवितामा आएको...

  सन्तान याैटै रजबाट बन्छन् छाेरा र छाेरी किन भेद गर्छन् छाेरीहरू हाे अधिकार खाेस आऊ चितामा अब अग्नि...

  त्यो पाठेघर नै हो तिम्रो जीवनको पहिलो घर त्यो योनी नै हो तिमी धर्तीसम्म पुग्ने पहिलो बाटो तिनै...

  प्रिय तमोर, आफ्ना 'बा' या आमा धेरै सुते पनि निरन्तर तिमी बगिरहेको छौ स्फूर्ति र खुशीका अनगिन्ती थोपा...

धर्ती रिक्त छ यतिबेला जसरी म रिक्त छु रगत बग्दाबग्दै शरीरमा, श्वास चल्दा चल्दै छातीमा त्यसरीनै मानवता र प्रेमलाई कुल्चिएर हिड्ने गतिशीलता पनि रिक्त नै हुँदोरहेछ । ...

  चुपचाप बगिरहन्छ नदी...... किनारमै घरहरु बनाओस् कैयौँ — मतलब छैन भाँचेर छेउकुनाहरुबाट कुलो लगोस्, नहर लगोस् या लगोस्...

मेरो मालिकले शाेरुमबाट निकाल्दा अस्तित्व सहितकाे स्वतन्त्रता महशुस भएकाे हाे पहिलाेपटक । गुँडबाट भर्खरै उडान भरेकाे पन्छी झैं उन्मादी...

उसलाई खडेरीमा आकाश हाँसेको मनपर्दैन बरु आकाश रोएको मनपर्छ उसलाई बर्खामा बगाउँदै आउने भेल मनपर्दैन ऊ विद्रोही हो तर...

तिमी धेरै हाँसेको देख्दा हाँस्न  बिर्सेका ओठहरू पनि तिम्रो ओठसँगै हाँस्न खोज्छन् तर, बाटो बिराएको यात्री झैं हाँसो बीचमै...