सन्ताेष थेवेका दुई कविता

१

बेवारिस सम्झनाहरू

रहरहरू, सपनाहरू अखिर,

अनुहारमै ज्वारभाटा पिएर बाँच्छन् भने-

ऐनाको किनारै किनार हिँडेर रमिता हेर्नु

कतै छेकिइहालेछु  भने अँध्यारो छाँयाले,

पोल्टामा जतनले भिरेको एउटा पुरानो

ऐना छ ‌…

सम्झनाहरू बेवारिसै मरे त के भो,

जूनतिर फर्किएर उधारो नै सहि,

हरेक रात अन्जुलिमा उज्यालो थापेर

घटघट पिएकैछु त … !

२

नब्युँझ एकछिन…

बिपनाहरू सब भत्किएपछी

सपनाको एउटा सानो त्यान्द्रो समातेर

बसेकोछु ।

नब्युँझ एकछिन नब्युँझ,

बिपनामा भन्नै नसकेको

एउटा सानो कुरा,

तिमिलाई सपनामै

भन्नुछ … !