फुल छैन,फुलबारी छ।  केटाकेटी छैनन् खेल्ने आगन छ।  घर,मतान खालि छ।  ढीकीसार छ धान छैन।  जाँतो छ, न कोदो  न मकै।  ढकेबारी, सालघरी,टारबारी  सोति खेत,धिर्जे खेत,जामुने खेत  सबै बाझो छ।  छोराहरु पढे-बढे,ठुलो भए र छुट्टीए।  नातिहरु पखेटै नपलाई देश प्रदेश।  “रेलै घण्टाउके  मैले दिएको बाँडी खान्छौके।” गीत गाउँदै आउँथी टंकेनी बुडी,मरेर गई।  ए दु:खै लुकाई।  कुमारेको आमा झापा झरीन सोमेनी बोजु बसाईसरीन।  “ए! एचएमटी घडी दमदिने, यो दु:खी ज्यानलाई संझिने”...