कविता

१ मेरी आमा स्वर्ग जाँदा पाप गरेर गइन् बाँदल पारीको रानी बन्न  ठुलै षड्यन्त्र रचेर गइन् हत्केलाभरिको साँस छिनी मेरै...

१ अस्तित्वको अकविता  जसरी  समयसँगै  उम्रीन्छन्, हुर्किन्छन् थाँक्रोको टुप्पोमा पुगेर  झ्याङ्गिन्छन्, फैलिन्छन् फुल्छन्, फल्छन्  उसैगरि निहुरिन्छन्    फैलिँदा, फैलिँदै— ओइलिन्छन् ...

उहिले बाजेको पालामा  राँबो र बसिलाले ठोकठाक पारेर बनाएको सतिसालको पुरानो बाकस देखाउँदै उसले भन्थ्यो "म यो बाकसभरि पैसा कमाउछुँ"...

ए ! थेत्तरो युगका मतलबी मान्छेहरू आत्मा गौरवले छाँतीमा चोमोलुङमा उमारेर भन्छौ खुट्टा भए जुत्ता हजार हजार टोपी टाउको भए...

दिन निश्चित छैन आफैसँग समुद्रमा उर्लिएको तुफानजस्तै अनिश्चित गन्तव्यमा हुत्तिँदै छ कसैलाई पर्खनु छैन उसले निरन्तर बग्दै छे ऊ ब्रह्मपुत्र...

ईश्वरले दु:ख गरेर बनाएको म ईश्वरसँग रिसाएर आफैले आफूमा प्राण भरेँ । नत्रभए आफ्नो सृजना बिगार्न कसलाई रहर हुन्छ र...

हरेक विहान सूर्य उदाएकै छ, अनि साँझमा अस्ताइरहेकै। जाडोमा जाडो छ अनि गर्मीमा गर्मी नै। यावत रुपले समय आफ्नै गतिमा,...

१. आमाको सिमान्त दु:ख हर समय अनुहारमा बाह्र बजाएर लम्पसार बाटोले आकाश हेर्दै एकोहोरो गाइरहेकोछ प्रतीक्षाको गीत ,   त्यही...

  अग्लिँदै गएर अहंकारको गजुर ठूलो भएपछि देशको राजनीतिभन्दा होचिँदै गएको हो स्वाभिमानको छानो ओझेल परेका हुन् ज्ञान विवेकका पवित्र...

  सीवाँलीको झ्याङबाट लुक्दै–लुक्दै हेरिरहेको छु म– बर्षौँदेखि कसैलाई पर्खिरहेको एक्लो मानिस बार्दलीमा बसेर टोलाइरहेको छैन आज उक्लिरहेको छु म...