काव्य

वाग्मती लहरले उठेर बर्सिदेऊ... / बैरागी काइँला पानी... पानी... पानी वाग्मती लहरले उठेर बर्सिदेऊ पानी... पानी... पानी जलेको मनझैँ...

बैरागी काईंला – औंलाहरू चुमेर औंलाहरू चुमेर औँलाभरि सलाम मेरो हजुरलाई आँखाभरि सलाम, के बिराएँ ? नजरले चुमेँ ती...

मातेको मान्छेको भाषण : माध्यरातपछिको सडकसित / बैरागी काइँला आधारातपछिरक्सी दोकानबाट म के निस्किएको छु प्रत्येक खोंगी र खोरभित्रबाट...

बैरागी काइँला गङ्गा नीलो बग्छु                यात्री -          ...

यस्तो लाग्छ कहिलेकाहीँ... म उनको आँखा भैदिउँ र हेरिदिउँ आँफ्नै आँखा, आखिर त्यस्तो के रहेछ मेरो आँखामा ? कि...

दिलमाया निशान्तको प्रहरमा हामी संगसंगै हिडेंको हिजो जस्तो लाग्छ दिलमाया रमिते भञ्ज्याङको खुइँया मार्ने उकालो शीतले लपक्कै भिजेको नागबेली...

पारिजात                                     ...

जंगली फूलहरु फुलेको भिरालोमा पैतालाको काँडा झिक्तैथेँ, हजूर! बाघ चितुवाको शिकार खेले जस्तो होइन मान्छेहरु जस्तै मान्छेहरुले जस्तै सुसेल्दै,...

ज्यू, काम गरेको मात्र थाहा छ दुःख पाएको मात्र थाहा छ फाटेको चोलो र जडाउरी गुनिउँ लगाएको मात्र थाहा...

तिमी जति गर्न सक्छौ त्यति म पनि गर्न सक्छु तिमी जत्तिकै पाखुरी बजार्न सक्छु पसिना बगाउन सक्छु तिम्रा सबै...