तपाईंलाई यो पनि मन पर्न सक्छ
तक्सङमाथि टल्किने फक्ताङलुङजस्तै
जन्मेदेखि देखेको हुँ मैले,
मेरो घरको आँगनीमा खमारीको रुख
पुर्खाहरुको पालादेखि बाँचेको
यो खमारीको रुखको फेदमा उभेरै
सिकाएका थिए बुबाले,
खुट्टा हल्लाउँदै च्याब्रुङ नाच्न मलाई
अहिले
उस्तै छ आँगन, घर र खमारीको रुख
तर बुबा छैनन्
बुबा नभएको रित्तो आँगनी छेउ
यो खमारीको फेदमा बसेरै सोचिरा’छु
यो रुखलाइ जोगाएर
मेरो इतिहासको साक्षी बनाउँ ?
या ढालेर च्याब्रुङ बनाउँ ?
लेखक परिचय
कवि सन्जित फलाना आफ्ना कविताहरूमा सिमान्तकृत बर्गको आवाज र सांस्कृतिक पहिचानका मुद्दाहरू प्रधान विषयका रूपमा प्रस्तुत गर्न रुचाउँछन् ।
प्रतिक्रियाहरु 1