यस्तो लाग्छ कहिलेकाहीँ…

यस्तो लाग्छ कहिलेकाहीँ…

म उनको आँखा भैदिउँ
र हेरिदिउँ आँफ्नै आँखा,
आखिर त्यस्तो के रहेछ मेरो आँखामा ?
कि उनी डुबिरहन चाहान्छिन्।

यस्तो लाग्छ कहिलेकाहीँ
म उनको हात भैदिउँ
र स्पर्श गरिदिउँ आफ्नै हात ।
आखिर त्यस्तो के रहेछ मेरो हातमा?
कि उनी स्पर्श गरिरहन चाहान्छिन्।

यस्तो लाग्छ कहिलेकाहिँ
म उनको छाती भैदिउँ
र आफ्नै तस्बिर टाँसेर आँफैलाई सम्झिदिउँ,
आखिर त्यस्तो के रहेछ मेरो तस्बिर टाँसेर सम्झिनुमा?
कि उनी हरेक रात छातीमा टाँसेर मेरो तस्बिर,
मलाई सम्झि रहन्छिन्।

यस्तो लाग्छ कहिलेकाहीँ
म उनको ओठ भैदिउँ
आखिर त्यस्तो के छ र मेरो आगमनमा?
कि सबथोक बिर्सिएर उनको ओठ
मेरो आगमनमा मुस्कुराइदिन्छ।

यस्तो लाग्छ कहिलेकाहीँ
म उनको आँसु भैदिउँ
र छुटिने बेला उनको परेलीबाट खसि दिउँ,
आखिर त्यस्तो के छ हामी छुट्नुमा?
कि उनको आँसु मेरो निम्ति खस्नु परोस्।

यस्तो लाग्छ कहिलेकाहीँ
म उनको पैताला भैदिउँ
र हिँडिदिउँ आफैँ सँग
आखिर त्यस्तो के छ म सँग हिँड्नुमा?
कि उनको पैताला काँडा कुल्चिएर पनि
म सँगै हिँडिरहन चाहान्छ।

यस्तो लाग्छ कहिलेकाहीँ
म उनको धैर्यता भैदिउँ
र पर्खि बसुँ आफैलाई
आखिर मलाई पर्खि रहनुमा त्यस्तो के मज्जा छ?
कि म हिँड्ने बाटोमा
घण्टौ सम्म मलाई पर्खि रहन्छिन्।

यस्तो लाग्छ कहिलेकाहीँ  …..
म उनी भैदिउँ
अनि आफैलाई प्रेम गरिदिउँ
र थाहा पाइदिउँ
यति बिघ्न मलाई प्रेम गर्नुको रहस्य।

ताकि यतिकै प्रेम गर्न सकुँ उनलाई
जो मलाई यसरी एकोहोरो प्रेम गर्छे।