शैलेन्द्र साकारका दुई कविता

लामो समयदेखि नेपाली साहित्य जगत्मा योगदान पुर्याउँदै आएका शैलेन्द्र साकार चर्चित र स्थापित नाम हो । औपचारिक नाम शंकरप्रसाद श्रेष्ठ भए पनि साकार आफ्नो उपनामले नै चिनिन्छन् । ६ दशक टेकिसेकेका साकार अझै पनि बिभिन्न साहित्यिक संघ संस्थामा आवद्ध रहेर नेपाली साहित्य र कला क्षेत्रलाई सक्रियताका साथ योगदान पुर्याउदै आइरहेकाछन् । उनी साझा प्रकाशनका- सञ्चालक र अध्यक्ष, रेडियो नेपालमा- सल्लाहकार, नेपाल टेलिभिजनका- संस्थापक र प्रचार प्रसार प्रमुख, कृषि विकास वैंकका- सूचना प्रमुख, र छिन्नलता गुठीका- प्रवन्ध सदस्य समिति जस्ता जिम्मेवारीपुर्ण पदहरूमा रहेर काम गरे।
त्यसै गरि, बुट पालिस अभियान, अस्वीकृत जमात्, सडक कविता क्रान्ति र कथ्य काया कल्प (content metamorphosis) जस्ता स्मरण योग्य अभियानहरूको अग्र पंक्तिमा रहेर प्रतिनिधित्व पनि गरे।
साकार युगकवि सिद्वचरण श्रेष्ठ काब्य पुरस्कार( २०४९), छिन्नलता सम्मान (२०५८), अन्नपूर्ण सम्मान ( २०५८), हरिहर शास्त्री सावित्री देवी सम्मान (२०६७), भोजपुर वेलायत प्रतिष्ठान ( २०७०), सत्यमोहन जोशी महोत्सव सम्मान (२०७३), र देवकोटा काब्य पुरस्कार (२०७७) जस्ता सम्मान र पुरस्कारहरूबाट पनि अभिनन्दित भईसकेका छन् ।
उनको प्रकाशित कृतिहरु- शैलेन्द्र साकारका कविता(२०३६), कोलाज (कथा) (२०३६), कालपात्र र अरू कथा (२०३६), सर्पहरू गित सुन्दैनन् (२०३७), नाङ्गो तार लामो कविता (२०४७), रामायण र अरू कथा (२०५६), कवितामा अमेरिका (कविता) (२०६०), अमेरिका (नियात्रा र कविता) (२०६०) र हालै प्रकाशित संस्मरण भोजपुरे हुलाकीका सन्तान(हरू) रहेकाछन् । हाल उनी नयाँ बानेश्वर काठमाडौँमा बसोबास गर्दै आइरहेका छन् ।