अहंकारको गजुर – पदमप्रकाश साउद

 

अग्लिँदै गएर अहंकारको गजुर

ठूलो भएपछि देशको राजनीतिभन्दा

होचिँदै गएको हो स्वाभिमानको छानो

ओझेल परेका हुन् ज्ञान विवेकका पवित्र मन्दिर

तर अहंकार निरन्तर आरोहण गरिरह्यो सत्ताको चुली र

फैलिदै गयो फेददेखि टुप्पोसम्म

उसले चिथोर्न छोडेन कुनै अङ्गप्रत्यङ्ग

कुल्चेर क्षतविक्षत बनायो सबै आदर्शका मानकहरू

सधैँ एकोहोरो अलापिरह्यो दम्भको राग

बिर्सँदै गयो मूल्य र मान्यता

भत्काउँदै गयो कर्तव्य र विवेकको सिमाना

आक्रमण गर्दै गयो व्यवस्था र संविधानमाथि 

फैलाउँदै गयो अराजकताको आतङ्क

डुबाउँदै गयो ज्ञान र चेतनाको शिविर

संविधान र कानुन अपहरण गरी

मनमौजी रुपमा गरिरह्यो सत्ताको पजनी

त्यसपछि कुरुप देखिँदैआएको हो शासकको अनुहार

कमजोर हुँदैगएको हो लोकतन्त्र

उसलाई मन नपरेपछि 

विवेकको जगमा उभिएको व्यक्ति 

इमान र कर्तव्यले प्राप्त गरेको प्रतिष्ठा 

सङ्घर्ष र मेहनतले बढाएको उचाइ 

सर्वाङ्ग नाचिदियो मूल बाटोमा

र भनिदियो यी सबै सत्ताका विरोधी हुन्

थाहा छैन यिनीहरूलाई संस्कार र संस्कृति 

हानी रह्यो अपमानको झटारो-बुद्धिजीवीलाई

रोप्दै गयो तिरष्कारको भाला-सगोत्रीको छातीमा 

लिन थाल्यो इर्श्याको  बदला -सहयोद्धासित

हत्या गरिदियो अनगिन्ती-लालुपाते सपनाको

ज्यान साटेर ल्याएको लोकतन्त्रको मुटुमा 

यति धेरै अपमानको छुरा रोपिदा

कति सकस भयोहोला ? शहीदहरूलाई

आफ्नै सपना र बलिदानको तिरष्कार देख्नु पर्दा 

के सोचे होलान् ? योद्धाहरूले

यो भयानक समयमा पनि

सत्ताको सङ्कीर्ण षड्यन्त्रमा डुबेर

बिथोल्दै शान्ति र सद्भाव

भाड्दै आपसी सम्बन्ध र सहयात्रा

भत्काउँदै समाज र व्यवस्था 

कुल्ँचदै सपना र भविष्य 

विवेकको चीरहरण गरी 

को हो त्यो ?

अहंकारको राज गर्ने कुर्सीमाथिको बुख्याँचा।