कमला तामाङका दुई कविता

             १

दया र मनको उज्यालो 

समवेदनामा गतिरोध छ हिजोआज 

किन होला ?

असहायसम्म पुग्न मान्दैन यो ‌।

अचेल सहानुभूतिले पनि अनुहार हेर्छ

र भाग लगाउँछ ‌।

मुटुको माया र दयालाई

देखाउन सकिन्छ ?

– यो एउटा जटिल प्रश्न छ ।

त्यो अघि 

फोहोरमा फ्याँकिएको 

आधारोटी खोजिखाने 

भर्खर खुट्टा लागेको 

त्यो अबोधको पेटलाई

देखाउनु पर्नेछ ।

उसको भोकलाई 

महसुस गर्नुपर्नेछ ।

तर खै !

निस्कनै त मान्दैन यो दया !

बरू यसले उमेरलाई टिठ्याउँछ 

तर मनबाट बाहिर निस्कन मान्दैन !

तपाईँलाई म भन्छु :

एकैपल्ट यता हेर्नुहोस् न – 

भित्रबाटै हरहरिएको आँतको छाया 

उसका टिल्पिलाएका 

आँखाहरूका पोस्टरमा हेर्नुहोस् न ‌

तपाईँका एक छाकमा 

ती भोक र प्यासहरूका नाम

मानवताको सुन्दर अक्षरहरूले 

लेखिदिनुहोस् न ! 

तपाईँलाई थाहै हुँदैन 

त्यस अर्पणमा 

तपाईँलाई नसोधी 

एउटा तृप्त आत्मासन्तुष्टि 

तपाईँको मनको घरमा 

सुटुक्क बसाईँ सर्नेछ ।

ए हजुर ! 

यता पनि एकपल्ट हेर्नुहोस् न 

एकपल्ट दयालाई 

मनको उज्यालो दिनुहोस् न ।

            

            २                 

मेरो पहिचानको प्रश्न ?

छैन मेरो कुनै नाम…

नाम त उसैको मात्र हुन्छ

जसको हुन्छ आफ्नो पहिचान ?

 

मेरो त सुरुमै मेटाइयो अस्तित्व…

बनिएको भए पहिचान ।

मेरो पनि एक परिवार हुने थियो 

एक सुखी संसार हुने थियो 

यति कुरो जान्नसाथ 

कति शोकाकुल बनेका थिए सबै 

ममाथि हुने खर्च, जिम्मेवारी अनि सुरक्षाको 

कुरो उठेको थियो ‌।

 

कठै ! कति व्याकुल बनेका थिए सबै !

काश ! यस्तो हुनसक्ने भए 

छोरी मान्छेलाई संसारमा पठाउँदा भगवानले 

या त पठाउन् लाखौँ रुपियाँको चेकसितै 

या त रोक लगाउन् जन्ममा नै मैले जन्मलिन –

नपाऊँ 

मलाई त्यति दुःख लागेको छैन

जति दुःख लागेको छ

जति दुःख मेरो हत्यामा 

मेरा आफ्नैहरूको सहभागिताले लागेको छ ।

 

कति विरोधाभास छ –

जोहरू गर्छन् देवीका उपासना 

उनीहरू गर्छन् छोरीलाई प्रताड़ना 

जसको मुखमा ‘ जय माता दी ‘- को धून छ

उसैको हातमा छोरीहरूको खून छ ।

जति भए ठूला – ठूला सेमिनार अनि भाषाणहरू

जति बनाए कड़ा – कड़ा कानूनका चरणहरू 

उति नै बढ़ेका छन् कन्या भ्रुणहत्या अनि

दाइजो –

कन्यादानका मरणहरू –

अब त बुझौ सबैले –

यस विषयमा कानून बनाउनु भनेकै 

समाजको हार हो

हार स्वीकार हो ! 

 

मैले त बाँच्न पाइनँ –

तर पनि हतोत्साहित छैन म 

मेरो चिसिएको विश्वासले घाम पाउनेछ 

अनि एक दिन यस्तो निश्चय आउनेछ 

हर्क बढ़ाइमा नाँच्नेछन् परिवारहरू 

स्वागतमा तोरणद्वारहरू सजाइनेछन् 

छोरी जन्मिँदा पनि …

छोरीलाई जन्माइँदा पनि !!