‘सवा कट्टु पौने पोइठ’ – राजु झल्लु प्रसाद

कथन:

तपाईँको केही काम बचेका छन् ? केही काम सकीहाल्नुपर्नेछ ?  गरिसिध्याउनुहोस् ! भ्याउनुहोस् ।

तपाईँलाई कतै पुगेर आउनुछ ? कसैले भेट्न जानू छ, ? कतै डुल्न निस्कनुपर्नेछ ? पुगेर आइहाल्नुहोस् ।

चिया खान मन छ ? बसाल्नुहोस् ! उमाल्नुहोस् ! चिया चिनी राख्नुहोस्, तेजपत्ता र दालचिनी पनि राख्नुहोस् ! राख्नुभयो ? अब चियालाई उम्लनु दिनुहोस् ! उम्लियो ? अब आफ्ना ओठले दिनहुँ चुमिरहेको गिलासमा खन्याउनुहोस् ! बार्दली, कुर्सी, चगटी या कार्पेटमा बस्नुहोस् !..म पर्खन्छु ! ..पर्खीरहन्छु !  मोमो खान मन छ, क्याफे कुदिहाल्नुस् । भलिबल खेल्न मन छ, मैदानतिर मोडिहाल्नुस् ।

तपाईँको अरू केही काम बचेका छन् ? थप केही काम सकीहाल्नुपरने छ ?  गरिसिध्याउनुहोस् !  .सम्झनिहोस् । समय छ, सिग्मन्ड फ्रायडलाई बोलाउनुस् । ओशोलाई बोलाउनुस्  । नित्शेलाई बोलाउनुस् । डालीलाई बोलाउनुस् । ..तर सम्झिनुस् । हेक्का रहोस् – तपाईँलाई गर्न मन लागेक केही पनि नछुटोस् । खान, खेल्न, डुल्न, भुल्न, देख्न, हेर्न, सुन्न मन लागेको केही कुरा नछुटुन् । हेक्का रहोस्, तपाईँले सम्झनमा सम्झौता नगर्नुस् । सम्झनसँग सुगली सन्धी नगर्नुस् । सम्झनसँग बार्ह बुँदे नगर्नुस् । सम्झनमा कुनै कसर, असर, बेसार, तितौरा, अचार, चम्चा, थाल, नाङ्ग्लो, साङ्लो बाँकी नरहोस् । श्वासप्रश्वास छुटोस, धड्कन टुटोस, स्नायु तन्तु चुटोस्, सम्झन नछुटोस् । मन लागेको सिध्याइहाल्नुस्, भ्याइहाल्नुस् ।

 

पूर्वकथन: म चिया पिउँछु । तपाईँ आफूलाई मन परेको पेय पिउनुस् । तपाईँ पनि चिया नै पिउने ? ठीक छ ।

तर कथा सुरु गर्नुपूर्व एक-दुई थप शर्तहरू छन् !

एक- चिया पिएको आवाज आइराख्नुपर्छ ! चिया पिउन छाड्नुभएको छ या चिया मन पराउनुहुँदैन भने मेरो सविनय अनुरोध छ, तपाईँ कथा पढ्न छाडिहाल्नुहोस् ! अहिले रोक्नुहोस् ! यहाँ देखि भागिहाल्नुहोस् ! बरू फोन उठाउनुस् र भाग्य न्यौपानेको भिडियो हेर्नुहोस् ! फोन उठाउनुहोस् र युट्युब ट्रेन्डीङ्का साउथ इन्डियन फिल्महरू हेर्नुहोस् ! चरा हेर्न निस्कनुहोस् ! गुलेली र बुख्याचा खोज्न निस्क्स्नुस् । तरकारी किन्न निस्कनुहोस् ! घिरौलो किन्नुस, करेलो किन्नुस । लौका किन्नुस, मुला किन्नुस । कलमको रिफेल किन्न बजारतिर हामफ्याल्नुहोस् ! कापीको ताउ किन्न हाटबजार तिर दगुर्नुस् । सिनेमा हल तिर दगर्नुहोस् ! नाटकघर तिर फ्याल हान्नुस । मन्दिर छिर्नुस् । घाटबाट निस्क्नुस् । राजेश हमालको जोक्स पढ्न थाल्नुहोस् ! लाइफ ड्यामेज बाबाका टिकटक हेर्नुहोस् ! कट्टु र सेन्डो खोलेर सुत्नुस ! घुर्नुस । घुरीरहनुस् । तर चिया पिउनुस् । नपिउने भए यहाँ देखि टाप हान्नुस् । एकछिन पनि यता नबस्नुस् । चिया नपिउनेले जिउदैन । चियासँग वैमनस्यता साँध्नेले हास्दैन । हास्न सक्दैन ।

 

दुई- जे गर्नुहोस्, जसो गर्नुहोस् ! तर चिया चाहिँ पिउनुस् । अरू पेय भाडमा जाओस् ।प मैले कथा भनिरहंदा बीच्च-बीच्चमा नपाल्नुहोस् ! बीच्च-बीच्चमा नखोक्नुहोस् ! कान कोटटाउने कन्करो खोज नथाल्नुहोस् ! दाँतका काँस सफा गर्नतिर नलाग्नुहोस् ! मुख च्यातेर हाइ-हाइ नगर्नुहोस् ! यस्ता हाइ-हाइ गर्नेहरूलाई मैले ढीस हान्नेछु, ठिस ठान्नेछु, रिस गर्नेछु, गाली गर्नेछु, मुख तोड्नेछु, चड्कन मार्नेछु ! बाइ-बाइ गर्नेछु ।

 

एक-दुई :मेरो फेरि पनि सविनय अनुरोध छ- तपाईँका कुनै पनि काम (चाहे ती अत्यन्त सामन्य नै किन नहुन ?) बाँकी बचेका छन् भने रहेछन् भने त्यता लाग्नुहोस्, यता नढिम्कनुहोस्, नमुन्टीनुहोस्, नथेचारीनुहोस्, नपाल्नुहोस्, न सवार होइबक्स्नुहोस् ! कृपया, काम साँची नराख्नुहोस्, काम फत्ते गरिहाल्नुहोस् ! मैले भनेको मान्नुहोस्, मेरो अनुरोध स्विकार्नुहोस् !

 

कथनै-कथन:

१. प्रेमिकाज्यूको सुरुवाल:

प्रेमिकाज्यूको फोन आएको थियो ! एकाबिहानै उहाँले बोलाउनुभएको छ ! पुगिहाल्नुपर्नेछ ! दौडिहाल्नुपर्नेछ !

तपाईँको स्कुटी हाँक्ने हो ? लौ..लौ, म पछाडि बसेँ ! दौडाइहाल्नुस्, पुर्‍याइहाल्नुस्  ! पुगिहाल्नुपर्नेछ ! दौडिहाल्नुपर्नेछ !

सह-कथन :

उहाँ मुजादार, फराकिलो (बेली बटम स्टाइल)को सुरुवाल लगाउने गर्नुहुन्छ ! उहाँको मनपसन्द रङ कालो हो ! अत: कालो मुजादार, फराकिलो सुरुवालमा उहाँ बडा फरासिलो, मिठासिलो र मजासिलो देखिने गर्नुहुन्थ्यो/गर्नुहुन्छ !

उहाँले फोन गरेर त्यो सुरुवाल काटेर छोटो बनाएको बताउनुभयो ! उहाँको अनुसार त्यो बेली बटम कालो सुरुवाल अब न पोइठ, न कट्टु भएको छ ! त्यो सुरुवाल ‘सवा कट्टु पौने पोइठ’ भएको छ !

मैले सोधेको थिएँ, – हजुरले यस्तो किन गरिबक्सियो ?

उहाँको जवाफ थियो – मैले कुनै काम पाइनँ !  तपाईँ आउनुहोस् न, म तपाईँलाई यो लगाएर देखाउछु नि !

यसपछि मेरो प्रतिउत्तर थियो- क्याबात ! गजब ! काम नपाउँदाखेर हुँदाखाँदाको सुरुवाल काट्न सकिन्छ ! समयको सदुपयोग गर्न सकिन्छ ! क्या बात ! दिलछु लिया ! दिल लुट लिया ! दिलमे डाँका डाल्दिया ! दिल गार्डेन गार्डेन हो गया ! मज्जा आगया ! हमजायगा हो गया ! क्या बात ! क्या बात !

यसपछि उहांले कटक्क मन दुखाउँदै चटक्क फोन काटीदिनुभयो ! बन्चेरो लिएर जंगल काट्न हिंड्दा थाकेर रुखको छहारीमा बसेको मनुवा जस्तै होइगए म ! गर्मिले हप्प..हप्प.. ! हप्पहप्प .. !

 

एकछिनपछि पनी उहाँकै फोन आयो !

भन्नुभयो- मन नपरे, पर्‍या छैन भने भैगो नि ! के नानाभाँती भन्या ? समयको सदुपयोग अरे ? मेरो चाहिँ के काम नै नभएजस्तो !   तपाईँलाई देखाउँछु, नाचेर देखाउँछु भनेको ! कत्ति न  ! लु लु आउनु पर्‍या छैन, अब कहिल्यै नआए हुन्छ, आउँदै नआए हुन्छ !

यसपछि उहाँले फेरि फोन कटक्क काट्नुभयो ! मेरो मन पटक्क भाँचियो ! चटक्क चुँडियो ! कटक्क टुक्रियो ।

 

प्रेमिकाज्यू रिसाइराख्नुभएको होला ! सवा कट्टु पौने पाइन्ट लगाएर  उहाँ मुख फुलाएर बसिरहनुभएको होला ! हामी पुगिहाल्नुपर्नेछ ! त्यसपछि उहाँ नाच्नुहुनेछ, र हामी थप्पडी मार्नेछौँ ! यो गरिहाल्नुपर्नेछ !

तपाईँ स्कुटी हाँकिहाल्नुहोस् !  लौ हिँड्नुस्, बाटामा तपाईँका प्रमिकाका किस्सा पनि सुनौँला ! बुनौँला !

 

२. साथीको कछाड:

साथीको म्यासेज पनि आइपुग्यो ! यो पढिहालौँ । ओह..म त एकाबिहानै ऊ कहाँ पुगिहाल्नुपर्ने भयो ! मैले आफ्नो कछाड उतार्नुपर्ने भयो । उतारिहाल्नुपर्ने भयो । तपाईँ न नउतार्नुस् । तपाईँ बस्  स्कुटी । ब्रेक मार्नुस । म मेरै कछाड बोकेर ऊकहाँ पुग्नुपर्ने भयो ! निस्किहाल्नुपर्ने भयो ! पुगिहाल्नुपर्ने भयो ! दौडिहाल्नुपर्ने भयो  !

तपाईँ पनि दौडिनुपर्‍यो ! दौडिहाल्नुहोस् !

 

सह-कथन:

प्रभातकालीन शीतमा नुहाउँदै ऊ वन विभाग अगाडि पुगेछ ! वन विभाग उसको डेराबाट सवा मिनेटको समय छ ! वन विभाग बिहानको उदाउँदो सूर्यको किरण आँखा परेर उठु उठु, होइन सुतु सुतु, होइन उठेर मुतु अनि त्यसपछि फेरि सुतु सुतुको अवस्थामा रहेछ ! उसले  उठ्नेबित्तिकै मुतिहाल्ने मानव जातिको ऐतिहासिक शिल-स्वभावलाई चटक्कै बिर्सिमारेछ र एकाबिहानै मर्निङ वाकका लागि मुत्दै नमुती दौडिमारेछ ! दौडँदा दौडँदा उसको मूत्रथैलीमा जोड परेछ, भार परेछ, गाह्रो परेछ, चोट परेछ, टुटिल्को उठेछ.. ! हठात् उसले कछाडमै पिसाब उम्काएछ, तुर्काएछ, पोखेछ, छताछुल्ल पारेछ !

 

तर, यतिमै ऊ रोकिएनछ ! भिजेको कछाड खोलेछ ! हतारमा उसले कछाड मात्रै ल्याएछ । भिजेको कछाड खोलेछ । सर्वांग नाङ्गो भएछ ! कोही थिएन, यसैले लाज पनि थिएन ! उसले आफ्नै मुतले भिजेको कछाडलाई वन विभागको गेटमै रहेको फेड प्लान्टको झाडीमा टाँगिदिएछ ! एकाबिहानै फेड प्लान्टको मुख खराब भएछ ! निन्द्रामै मूत सुँघाउने हरिलट्ठकसँग फेड प्लान्ट महाशय रिसाई बक्सेछ ! गालि बक्सी बक्सेछ ! दनक दिई बक्सेछ ! घुस्सा गरि बक्सेछ ! हैरान भएर साथीले ओभाउनै नभ्याएको आफ्नो कछाड उठाउन खोजेछ, तर सकेनछ !  उसले हात जोडेछ ! माफी मागेछ  ! पाउ छोएछ ! पैतला सुम्सुमाएछ ! तर फेड प्लान्टको अनुहारमा घाम लागेन ! उहाँको अनुहार झिसमिसे बिहान जस्तै अँध्यारो-आँखीझ्याल जस्तै भइरहेछ ! उहाँ ठुस्किरहनुभएछ, ठुसुक्क..ठुसुक्क.. ! साथीले फेरि आफ्नो कछाड निकाल्न खोजेछ तर सकेनछ ! फेरि खोजेछ, फेरि पनि सकेनछ !… सकेनछ !

 

भएको के रहेछ फेड प्लान्टको रिस कसैगरी पनि मर्दै  मरेनछ ! एकाबिहानै मानव मुत्र सुँघेर उहाँ पागल हुनुभएछ ! शहरका कविहरू जस्तो धाराप्रवाह कवितात्मक शैलीमा, व्रिद्रोहात्मक शैलीमा, माक्र्सवादी अन्दाज-ए-बयाँमा, चे-वादी स्टाइलमा, प्रयोगमा गाली-गलौजका महावाणीहरू, महाकाव्यहरू, महाकविताहरू, महाकथाहरू, महा-दास क्यापिटलहरू दिन थाल्नुभएछ ! त्यतिले पनि पुगेनछ,  फेड प्लान्ट महाशयले साथीलाई हुकुम बक्सिएछ (रुकुम होइन)- यो यहीँ छाडेर जा  ! तेरो कछाड तैँले अब कहिल्यै पाउँदैनस् !

 

साथीले भनेछ- कछाड चाहिँ बिन्ती नराख्नुस ! बरु यो सेन्डो राख्नुस् । यो भिजेको छैन । यसमा मुत परेको छैन । मैले मुतेको छैन । यो कछाड मलाई तँछड-मछाड गर्दै प्रेमीकाज्यूले मेरो बर्थडेमा उपहार टक्राउनुभएको थियो ! उहाँको मन दुख्छ ! उहाँको चित्त रुन्छ ! कछाड चाहिँ नराख्नुहोस् ! कछाड चाहिँ नमाग्नुहोस् !

 

फेड प्लान्ट जीले केही पनि सुन्नु भएनछ ! मुतले लुछुप्प.लुछुप्प भएको कछाडलाई उहाँले समाइराख्नुभएछ, छाड्नुभएनछ !

 

यसकारण साथीले मलाई फोन गर्यो ! कछड उकहाँ पुर्याउनैपर्ने भयो । अब एक थान कछाड बोकेर ऊ कहाँ पुग्नुपर्नेछ ! त्यतिन्जेल कछाडजाने ऊ के गर्छ ? मुतजाने ऊ के गर्छ ।हातले गुप्तांग छोप्दै होला, बिचरा । लाजको पोको ! पुगिहाल्नुपर्नेछ ! उसको इज्जत बचाइहाल्नुपर्नेछ !

 

उसो त प्रेमिकाज्यू कहाँ पनि पुगिहाल्नुपर्नेछ ! त्यसो भए अब यसो गर्नुपर्नेछ ! तपाईँ मेरो साथीकहाँ पुग्नुहोस् ! म प्रेमिकाज्यू कहाँ पुग्छु ! एकैपटक दुवै काम फत्ते हुन्छ ! यसो गरिहाल्नुपर्नेछ ! पुगिहाल्नुपर्नेछ !

तपाईँ मेरो कछाड समाउनुस्, मेरो साथी कहा दौडिनुहोस् ! उसलाई कछाड दिनुहोस् र उसको इज्जत बचाउनुहोस् !

म फोन समाउँछु, प्रेमिकाज्यू कहाँ पुग्छु ! उहाँलाई फकाउनुपर्नेछ, उहाँको मन राख्नेछु र उहाँलाई नचाउनेछु !                हामी फेरि भेटौँला ! तपाईँ निस्किहाल्नुहोस् ! म निस्किहाल्छु ! हामी निस्किहालौँ ! पुगिहालौँ ! लौ..दौडिहालौँ ! कुदिहालौँ साथीलाई मेरो कथा-व्यथा बताइदिनुहोला ! उसले तपाईँको कुरा बुझिदेला ! मेरो कष्ट बुझिदेला ! मसँग नरिसाइदेला !

 

उप- कथन :

म थाकेको थिएँ ! तपाईँ पनि थाक्नुभएको थियो ! हामी थकाइले चुरचुर भएका थियौं !

तपाईँले साथीलाई भेट्नुभएन ! तपाईँले उसको इज्जत बचाउन सक्नुभएन !

मैले प्रेमिकाज्यूलाई भेटिनँ ! मैले सवा कट्टु पौने पोइठ सुशोभित उहाँको डान्स हेर्न सकिनँ ! उहाँलाई फकाउन सकिनँ, ।

हामी दिक्क भएका छौँ ! दिक्दार भएका छौँ !

 

साथीलाई तपाईँले वन विभागमा भेट्नुभएन ! धेरै खोज्नुभयो ! देख्नुभएन ! बोलाउनुभयो, कछाड..कछाड गर्नुभयो ! साथीको आवाज सुन्नुभएन ! वन विभागमा फेड प्लान्ट नै भेट्नुभएन ! तपाईँले कछाड पनि देख्नुभएन ! तपाईँले साथीलाई कतै-कसैगरी पनि भेट्नुभएन !

 

मैले प्रेमिकाज्यूलाई भेटिनँ ! मैले धेरै खोजे ! देखिन ! बोलाए, प्रेमिकाज्यू प्रेमिकाज्यू गरे ! प्रेमिकाज्यूको आवाज सुनिन ! पौने कट्टु र सवा पोइठ पनि देखिन ! प्रेमिका जीको नाँच पनि हेर्न पाइनँ ! मैले प्रमिकाज्यूलाई कतै-कसैगरी पनि भेटिनँ !

 

उहाँहरू दुवै लापता हुनुभयो ! एकाएक गायब हुनुभयो ! एकाएक लुप्त हुनुभयो ! हराउनुभयो ! साथीको फोन पनि लागेँ ! प्रेमिकाज्यू आफ्नो बसेरा पनि भेटिनुभएन !

 

साथीको कछाड हरायो ! साथीको मुत हरायो ।

प्रमिकाज्यू हराउनुभयो !  प्रमिकाज्यूको सवा कट्टु पौने पोइठ पनि हरायो !

 

हाम्रो बिचल्ली भयो ! हाम्रो उठिबास लाग्यो ! हामी दौडेको दौड्यै भयौँ ! कुदेको कुद्यै भयौँ !

 

साथीको कछाड भेटिएन, अब उसको प्रेमिकाले उसलाई मार्ने भइन् !

प्रमिकाज्यूको खबर भेटिएन, अब उहाँले मलाई मार्ने हुनुभयो !

 

दौडेर पनि भएन ! कुदेर पनि भएन !

खोजेर पनि भेटिएन ! कुदेर पनि भेटिएन !

 

यो के भयो ? कसरी भयो ? …किन भयो ?

साथी र प्रेमिकाज्यू कहाँ हरायो/हराउनुभयो ? प्रमिकाज्यू र साथी कता पुग्नुभयो ? पुग्यो ?

 

उपसंहार :

 

१.

एकाएक तपाईँले भन्नुभयो – हेर्नुहोस् त,  राष्ट्रपतिज्यू त नाचिरहनुभएको छ ! छम..छम ! छम..छम !

एकाएक मैले भने- राष्ट्रपति होइन होला ! राष्ट्रपति किन पो नाच्नुहुन्थ्यो ?

एकाएक तपाईँले भन्नुभयो-  साँच्चै राष्ट्रपति हो ! कालो रङको सुरुवाल धारण गर्नुभएको छ । होइन, होइन,  सवा कट्टु र पौने पोइठ नै लगाउनुभएको छ ! र, नाचिरहनुभएको छ । छम..छम ! छम.छम ! नाचिरहनुभएको छ ! कम्मर मर्काइरहनुभएको छ !

 

२.

केहीबेर अझ दौडियौँ हामी ! अझ पर..पर पुग्यौँ !

मैले एकाएक भने- हेर्नुहोस् त  प्रधानमन्त्रीज्यू नांगै हुनुहुन्छ ! थपडी मारिरहनुभएको छ ! थप..थप.. ! थपा.थपा..थप !.

तपाईँले एकाएक भन्नुभयो -प्रधानमन्त्री होइन होला ! प्रधानमन्त्रीले किन पो थपडी बजाउनुहुन्थ्यो !

एकाएक मैले भने साँच्चै प्रधानमन्त्री हो ! नाङ्गै हुनुहुन्छ । फेड प्लान्ट समाएर बसिरहनुभएको छ ! फेड प्लान्टले उहाँको कछाड पनि समाइराखेको छ ! फेड प्लान्टले आफ्नो गुप्तांग ढाकिरहनुभएको छ ! र थपडी बजाउँदै रहनुभएको छ !  थप..थप.. ! थपा..थप.. !

 

अन्त्येष्टि :

तपाईँको केही काम बचेका छन् ? केही काम सकिहाल्नुपर्नेछ ?  गरिसिध्याउनुहोस् !

 

प्रधानमन्त्रीज्यू र राष्ट्रपतिज्यूको तपाईँहरूलाई पनि यसैगरी फोन आउनेछ ! यसैगरी नम्बर हाइज्याक गरेर कल आउनेछ ! स्वर बदलेर फोन आउनेछ ! साथी र प्रमिकाज्यू बनेर फोन आउनेछ ! ..एक-एक काम सुम्पिइनेछ ! तर यो कुरा कसैले नबताउनुपर्नेछ । तर यो सब चुपचाप हुनेछ । प्रधानमन्त्रीज्यूले विधेयक ल्याउनुहुनेछ । राष्ट्रपतिज्यूले लालछाप हान्नुहुनेछ । यो एकाएक हुनेछ । एकाबिहानै हुनेछ । चुपचाप हुनेछ । छुपछाप हुनेछ ।

 

त्यसपछि तपाईँलाई पनि कुनै कल आउनेछ । कुनै काम दिइनेछ । काममा लगाईनेछ ! काममा खटाइनेछ ! नमाने अर्को विधेयक ल्याइनेछ । तपाईँ कछाड थुतिनेछ । तपाईँमाथि मुतिनेछ । अर्को विधेयक ल्याइनेछ । तपाईँको सुरुवाल काटिनेछ ।

 

तपाईँको केही काम बचेका छन् ? केही काम सकिहाल्नुपर्नेछ ?  गरिसिध्याउनुहोस् ! सिध्याइहाल्नुहोस् ।